روزی که لب ، بهترین شعر است
و
بوسه ، بهترین آهنگِ . . .
.
.

.
.
.
.
.
آن روز
ترانه ی "من و تو"
.
از همه ی ترانه ها شنیدنی تر میشود.

ای کسانی که نظر نمیدهین نفرین عامون بر شما باد

مردان شجاع فرصت می آفرینند و ترسوها منتظر فرصت می نشینند.

شانس ، دستش را به طرف انسان شجاع دراز می کند.

گاهي برخي از بركات خداوند با شكستن تمام شيشه ها وارد مي شوند.

خداوند وقتي بخواهد كسي را ديوانه كند تمام آرزوهاي آن شخص را برآورده ميكند...

می خوام روی تمام سنگ های دنیا بنویسم دلم واست تنگ شده

و

آرزو میکنم یکی از اون سنگ ها به سرت بخوره تا بفهمی دل تنگی چه دردی

گر هیچ مرا در دل تو جاست بگو گر هست بگو نیست بگو راست بگو

ای کسانی که نظر نمیدهین نفرین عامون بر شما باد

رسم زمونه : تو چشم میذاری من قایم میشم .........اما تو یکی دیگه رو پیدا میکنی

اي كاش عظمت در نگاهمان باشد نه در چيزي كه به آن مي نگريم.

مثل چشمه باش که مي جوشد نه مثل آب انبار که فقط آب را در خود نگه مي دارد.

يک نفر .....

یک جایی.....

تمام رویاهاش لبخند توست

و

زمانی که به تو فکر می‌کنه

احساس می‌کنه که زندگی واقعا با ارزشه

پس هرگاه احساس تنهایی کردی

این حقیقت رو به خاطر داشته باش یک نفر ..... یک جایی..... در حال فکر کردن به توست.

ای کسانی که نظر نمیدهین نفرین عامون بر شما باد

نظر یادتون نره

اسمم داره یادم میره چون تو صدام نمی‌کنی
حالا که عاشقت شدم تو اعتنا نمی‌کنی

دلتنگ‌تر میشم ولی نشنیده می‌گیری من‌و
هنوز همه حال تو رو از من فقط می‌پرسن‌و

با این که با من نیستی دیوونه میشم از غمت
اصلاً نمی‌خوام بشنوم که اشتبا گرفتمت

داشتن تو کوتاه بود .. اما همونم کم نبود
گذشته بودم از همه .. هیچ کس به غیر تو نبود

حقیقت‌و میدونی و ازم دفاع نمی‌کنی
کنار تو می‌میرم و تو اعتنا نمی‌کنی

مردم تو رو از چشم من امشب تماشا می‌کنن
فردا غریبه‌ها من‌و پیش تو پیدا می‌کنن

کاش اتفاقی رد بشی از کوچه‌های دلخوری
به روم نیارم که چقدر می‌خوام که از پیشم نری

هر بار با شنیدن صدای تو آروم شدم
حتی واسه‌ی رفتنت پیش همه محکوم شدم

مونا برزویی

خسته و پرشانم در غم تو گریانم


از همه گریزانم تا نهد زتن جانم


تو که گفتی به پیش من بمان


چرا چنین نهان مرا به حال خود رها کردی


چرا ندیده ای که از دلت فراغ رود به آسمان


چه گویدم مرا فدا کردی


مگر که جان به لب رسد  که یادت از نطر رود


چرا تو بی خبر زما رفتی


چه میشود عیان شوی مرا عزیز جان شوی


بگو چرا بگو کجا رفتی


دیده بر رهت دارم در دل شب تارم


در غم تو بیمارم تا دوباره برگردی


به هر کلام رفته ای به یک بهانه رفته ای


دلم نشانه رفته ای بجویتم زبی نشان ها


دوباره به پیش من بیا


ببین که میشود  به پا نوای شور و نغمه ها


به کوه و دشت و آسمان ها


ببین که دل شکسته ام به گوشه ای نشسته ام


به جز تو دل نبسته ام دمی بمان به پیش من عزیز جانم


زدیده خون شود روان به یادت ای امید جان


زچشم من نشو نهان که در فراغ روی تو رسد خزانم


دیده بر رهت دارم در دل شب تارم


در غم تو بیمارم تا دوباره برگردی