نمی بخشمت....

بخاطر تمام خنده هایی که از صورتم گرفتی....

بخاطر تمام غمهایی که بر صورتم نشاندی .....

نمی بخشمت .....

بخاطر دلی که برایم شکستی .....

بخاطر احساسی که برایم پرپر کردی.....

نمی بخشمت .....

بخاطر زخمی که بر وجودم نشاندی.....

بخاطر نمکی که بر زخمم گذاردی....

و می بخشمت بخاطر عشقی که بر قلبم حک کردی

 محبت از درخت آموز که

 حتی سایه از هیزم شکن هم بر نمی دارد

میدونی وقتی خدا داشت بدرقت میکرد بهت چی گفت؟

گفت: جایی که میری مردمی داره که میشکننت.

نکنه غصه بخوری.من همه جا باهاتم.تو تنها نیستی….

تو کوله بارت قلب میذارم که جا بدی …

عشق میذارم که بگذری…

اشک میذارم که همراهیت کنه …

و مرگ که بدونی برمیگردی پیشم…